Ի դեպ, Նիկոլը լավ գիտակցում է նաև՝ ե՛րբ չի դատվի.
երբ շատ «միամիտ», սակայն կոլեկտիվ ջանքերով, ՀՀ-ն լուծարի:
Այ, դրա համար է նա նաև հեծանիվ քշում. ուզում է ասել՝ ինձանից ոչինչ կախված չէ, ես ո՛չ մեղավորն եմ, ո՛չ էլ պատասխանատուն, ինձանից մենակ կախված է հեծանիվը, որ փորձում եմ քշել և հարազատ ջրափոսերի մոտ կանգնել ու երազել:
Նիկոլը սպասում է Վրաստանի հետընտրականին, ինչպես նաև Հյուսիսային Կովկասում միջէթնիկ բախումներին, որոնք արդեն տևական ժամանակ եփվում են: Ըստ դրանց արդյունքների՝ նա փորձելու է հրապարակային հարթակում ճշգրտել իր մոտեցումները:
Եթե դրան զուգահեռ Իրանում էլ սկսեն, իսկ, իմ կարծիքով, սկսելու են, մենք հայտնվելու ենք Сухой спирт-ի դարաշրջանում՝ հյուսիսից ու հարավից շրջափակված:
Սակայն այս ընթացքում նա իր տերերի թուրքական խաղաքարտն է լեգիտիմացնելու, ասելով՝ դե պատերազմ է, միայն Թուրքիայի սահմանով կարող ենք որևէ բան բերել, հետևաբար, պետք է վիլայաթանանք:
Ասեմ, որ Ադրբեջանը այս հեռանկարի հետ հաշտ ու խաղաղ չէ, բայց դե ռեգիոնալ գեոպոլիտիկան ցույց կտա ամեն բան:
Նիկոլը ամեն բան արեց, որ ՀՀ-ն մենակ մնա, որ բնաջնջման ռազմավարության այլընտրանքը դառնա թուրքաֆիկացումը կամ պետության կազմալուծումը:
Փայերի ու քաղաքական հարճերի երկիր Հայաստան:
Ալեն Ղևոնդյան